De afgelopen vijf dagen

Dag lezer, bedankt voor je mooie berichten! Ik zal proberen je zo min mogelijk alleen te laten. Nu schotel ik je weer een prachtig kwajongensverhaal voor, namelijk mijn ondernemingen van afgelopen vrijdag tot op heden.

Werd getekend,

Donald Duck

Vrijdag zouden we naar Myungdong gaan, één van de grootste winkeldistricten van Seoul. Eerst sleepte reisleidster Myung ons naar een internetcafé om de tickets naar Oita te verzilveren. Sjors en ik stonden er een beetje naast en besloten maar niet te praten, omdat we geen kribbige ochtendkaratekick ofzo (want: Azië) voor ons hoofd wilden. Bij het vertrek zag ik een aantal figuren stevig Starcraften, zoals het het stereotype Koreaan betaamt. Ontbijt werd als altijd, tot op de dag van vandaag, buitenshuis gehaald. Seoul heeft een enorme hoeveelheid cafés en andere eethutten, waar het goedkoop smullen is. Ik en Sjors zijn groot fan van dit soort eetkotten en vragen ons elke dag weer af waarom wij dit niet in Nederland hebben.



In Seoul is het onmogelijk om van het ene district naar het andere te lopen, dus we besloten het anders aan te pakken. In de metro stonden we na een aantal haltes niet ver verwijderd van enkele meisjes van een bedenkelijk gewicht aan zeden, die vrij hard aan het kwebbelen waren. Myung fluisterde ons in dat ze het over hun reis naar Amerika hadden, want elke buitenlander komt automatisch uit het Land van de Braven. Bij het uitstappen werden we nog nageschreeuwd aangezien de aandacht van onze kant uitbleef, omdat we ter plekke geen grappig plan konden bedenken. Het was allemaal vrij beschamend, maar goed, alle aandacht is leuk tot op het punt dat iemand je vertelt dat je technisch gezien te lelijk bent om te leven. Op het station poseerde Sjors nog even met zijn idool, Lee Hyori.



Myungdong ziet er een beetje uit als een pretpark, want het is zo kleurrijk als elke goede Nintendo-game. Om alleen al door de drukke straten te lopen was zeer de moeite waard. Door het eerder geconsumeerde lichte ontbijt en de vrij lange reis van ongeveer een uur sloeg de honger plots toe. We doken snel de Dunkin' Donuts in, waar Sjors en ik overtuigd waren van het feit dat de meisjes die naast ons zaten 14 waren, terwijl Myung ons zei dat ze meer naar de 24 neigden. Myung stelde aan Sjors voor om het te vragen, en Sjors ging hier natuurlijk op in toen zijn wederhelft even express naar het toilet ging. Het resultaat was dat ik strak voor me uit bleef kijken, Sjors tevreden was en de kinderen van 21 gevleid waren door Sjors' schatting op 16. De dontus waren appetijdelijk.






Buiten werd er op een plein opgetreden door een coverband die in het kader van een festival in Myungdong muziek deed. Deze knapenkermis was best tof om te zien, en daarom verblijd ik u gaarne met een lange video en enkele andere foto's van onze tocht door Myungdong.







Onderweg werd er een ijsje verorberd. We kwamen ook Eunbyul, een vriendin van Sjors die ik de 27e had leren kennen die net was afgestudeerd, tegen, om daarna een warenhuis in te duiken. Hier werd bij het kopen van een shirt op aanraden van Myung met de verkoopster afdong door "nuna, kakka chuseiyo?" te zeggen, oftewel, "grote zus, kan het niet wat goedkoper?" Eerst was het antwoord 'nee', maar een halve seconde later 'ja', dus ik denk dat ik het goed heb gedaan.

Het was inmiddels tegen zessen, en ik had bij het station afgesproken om met uitwisselingsvrienden Eunhye en Inhwan van het afgelopen jaar te gaan eten. Na kort bijgepraat te hebben gingen Sjors en Myung naar Namsan Tower voor een knus etentje, waarna wij ons met zijn vieren, inclusief Inhwans vriendin, naar de Pizzamore bewogen. Op de foto Sjors gaat Sjors even stuk om een door ons beiden opgemerkte boeventronie die zich net buiten beeld bevindt.



Tijdens het eten was het heel tof om weer eens bij te praten, al werd er af en toe wel stevig om me heen geluld, vooral vanwege Inhwans verlegen vriendin die het Engels net onder de enkel had. Ik moest altijd weer op een voor mij zo kenmerkende olijke, speelse, charmante doch bruuske manier om uitleg vragen, wat ontmoet werd met een passend antwoord en een gulle lach. Het was hartstikke leuk, jongens! Daarna ijs gegeten met Eunhye, terwijl Inhwan zijn vriendin naar huis bracht, van wie het hoofd een beetje omliep na ook te zijn afgestudeerd op deze zelfde dag. Toen hij zich later bij ons voegde, zijn we naar de Cheonggye Stream gegaan, een door de voormalige burgemeester en huidige president aangelegde kunstmatige waterstroom in het midden van de stad.






Kunstmatig of niet, het zag er supermooi uit en het was een heel fijne plek om te lopen. Na een poosje kropen we weer naar boven om Myung en Sjors op de begane grond op te wachten. Na kort nagepraat te hebben bevonden we ons naar huis.

Op de wederom stralende dag van van zaterdag 30 augustus zouden we de mensen genoemd in mijn vorige bericht ontmoeten. Omdat zij wat vertraagd waren speelden we eerst drumspel Taiko no Tatsujin in de nabijgelegen arcade, waar Sjors iets beter in bleek te zijn na jaren oefening.



Hierop hebben we ontbeten met Jungwoo, Jiin en Jian, om vervolgens een dure karaokebar in te gaan. Echter, gelukkig kent Sjors niet bijna alleen maar meisjes, hij zoekt ze ook uit op leeftijd. Aangezien een paar van de aanwezigen al een voltijdbaan hadden, besloten dezen ons te trakteren. Op onze beurt trakteerden wij hen af en toe op een duet. 'Back in Black' van AC/DC werd zeer trouw aan het origineel uitgevoerd, maar onze albekende versie van 'Bohemian Rhapsody' werd toch iets minder uitgelachen. Nadat het hele evenement was afgewerkt, zouden we vriendinnen van Myung ontmoeten, dus werd de ene groep Koreanen ingeruild voor een frisse.



Met de verse bloemen traden we binnen bij restaurant Bennigan's. Tijdens het eten bleken Myungs vriendinnen niet zo goed op mij en Sjors afgestemd, deels door de taalbarrière. Toen de irritaties een beetje opliepen kwam Sjors een paar keer geweldig bot uit de hoek, waarop ik net iets te hard moest lachen. Myung overtuigde ons ze een kans te geven, en mede door de witte reclameögers met piepstemmen die op straat liepen, wilden we dat wel. Tijdens het toetje bij A Twosome Place bleek het allemaal mee te vallen en kwam er nog een redelijk gesprek op gang. Dat was best spannend, hè? Spoilers: nee.



Eergisteren gebeurde er niet zo veel. In plaats van Lotte World, zijn we met Ahyoung en Eunbyul naar een groot winkelcentrum gegaan. L'Arc en Ciel cd's waren te koop voor weinig, er was een arcade en ook nog winkels, dus het zat allemaal degelijk in elkaar. Het pretpark wordt volgende week bezocht, met zo veel mogelijk mensen en dus een zo hoog mogelijk potentioneel dodental. In Lotte World pleurt namelijk eens in de twee jaar wel eens iemand uit een achtbaan, zo vertelde Ahyoung. Er is maar een heel kleine kans dat dit met ons gebeurt, verzekerde ze ons. Bovendien bestaat ook de mogelijkheid een kasplantje te worden in plaats van direct onder de groene zoden te gaan, wat uiteraard aanzienlijk beter is. Na groepsoverleg werd toch voor een ander park gekozen. 's Avonds was ik moe, dus ging ik vroeg de bedstee in.

Gisteren was het maandag.



Het was Myungs eerste collegedag en het regende. De lol was er dus goed af. Toch zijn Sjors en ik jong en toevallig wilden we ook nog wat, dus in onze dwaze, jeugdige ambitie probeerden we zelf op zoek te gaan naar plezier, aan de hand van Myungs aanwijzingen. Dat we spijkerhard faalden en 2,5 uur in de Starbucks hebben gezeten, mag niet als een verrassing komen. Gelukkig wisten we er nog wat van te maken, en hebben we flink wat karma lopen stapelen door bijna iedereen die we kennen af te zeiken.

's Avonds was het tijd voor het dagelijkse Nieuwe Vriendenrondje. Op Yonsei U. zwermde er een zwik vrienden die de exotische liefdesman van Myung wilden zien om ons heen. Twee van hen, Yunsung en Yanjiong (zoiets, ik doe mijn best), gingen met ons mee eten. We repten ons naar een duur Indisch restaurant, waarop Sjors en ik besloten de komende tijd wat goedkoper te gaan leven. Gaurie was er om de een of andere reden niet. De meegereisde ventjes waren het Engels meester, dus werd er amusant gezeurd over de voor- en nadelen van zowel Korea als Nederland. De huidige president van Korea heeft Seoul blijkbaar aan God gedoneerd, en zo leer je elke dag wat nieuws.



Het diner was lichtelijk tegen verwachting heel cool. Maar het eten was warm hoor, hahahaha! De volgende dag was een schooldag, dus de vriendentroupe ging op huis aan. Omdat Myung ongedisciplineerd schorriemorrie, en Sjors een begenadigd redenaar is, ging eerstgenoemde gewoon mee naar een bar. Ergens op de zevende verdieping van een flat in Sinchon stapten we een Jazz Café binnen. Misschien heb ik ze nog niet gevonden, maar het is toch zielig dat wij dit soort plekken niet of nauwelijks hebben in ons land. De sfeer was er zeer prettig en ik had er uren kunnen blijven zitten. In plaats daarvan liepen we toch vrij vroeg naar onze 16m² kamers, waar ik aan dit boekwerk ging werken.



Na mijn verslag over Myundong ongeveer afgeschreven te hebben kreeg ik een obscene sms van Sjors. Ik heb hem op zijn kamer helemaal in elkaar gebeukt en ik denk dat ze nog maanden op zoek zijn naar het lichaam. Op zijn kamer hebben we ons vermaakt met de bodem van de Nederlandse maatschappij, door middel van een verwijzing van Uitzending Gemist naar realityserie Schoondochter Gezocht. Omdat er ondertussen ook een flesje Soju doorheenging en ik niets kan hebben, bleef het verslag gisteren uit.

Vandaag is 2 september! Allemaal enorm gefeliciteerd, maar laten we nu in godsnaam even orde op zaken stellen. 's Nachts had ik een gevecht met een mug waarin zij qua punten op mij voorlag, maar ik uiteindelijk won op de K.O. Muggen zijn trouwens geen dieren, dus ik voel me niet schuldig, mocht iemand een smuller van een vegetariërgrap in de oven hebben bakken.

Vandaag wilden Sjors en ik weer proberen voor onszelf een moderne Koreaanse legende op te bouwen, maar eenmaal aangekomen op het station werden we gelukkig teruggefloten door Myung. We gingen met de metro even verderop binnen Sinchon om de winkelstraat die we dag ervoor hadden gezocht nu met de eigen ogen te aanschouwen. Myung en Yanjiong waren laat en wij niet, dus we moesten wachten. De buurt waar we vervolgens doorheen liepen was mooi, maar er was niet veel te doen. Sjors wilde heel graag Purikura, foto stickers, laten maken, wat ook een nieuwe ervaring voor me was.




Hieropvolgend zijn we een gebied binnengelopen waar we maandag niet doorheen hadden gedurfd, namelijk Ehwa Women's University. Deze universiteit zag er net als Yonsei wat beter uit dan Leiden en het was er prettig zitten. Ook het eten was smakelijker dan een Lipsiusmaaltijd; lekker zelfs. Yanjiong had ons al eerder verlaten en het was tijd om Myung naar bed te brengen. Met Sjors heb ik nog een poosje in een ander Jazz Café gezeten om naar mensen te kijken en dat was interessant.




Morgen ga ik met Eunhye de Namsan Tower bezichtigen, wat een uitzicht op heel Seoul belooft. Daarvòòr ga ik de USB-kabel van mijn iPod vervangen, want de connector explodeerde toen ik op het ingeplugde snoer ging zitten. Vrijdag gaan we naar Daejeon, waar Myungs gezin woont, om daar tot en met zondag het behang van de muren te scheuren. Hopelijk kan ik dat wat korter beschrijven.