Van de 28e tot en met vandaag waren hier Angel, Michiel en een paar dagen later ook Michiels goede vriend Fritsie de Koreaan. Het was haast leuk te noemen! Ik heb het enorm goed naar mijn zin gehad. De 28e is er gegeten bij een okonomiyaki-ya en gedronken bij de izakaya "Biado" (verbasterd Engels voor Baard, want de eigenaar heeft een baard). Sachi 'Baard' Hiro en zijn vrouw Yuriko zijn bijna de hartelijkste mensen ooit en hun kinderen zijn aandoenlijke pretpakketjes. Baard heeft ervaring met Nederlanders en aangezien ik hem al een aantal keer had bezocht en Michiel en Angel alweer binnenkort wegmoesten besloot hij ons de 30e mee te nemen naar zijn thuisstad Hasami. Al dat prachtige beeldmateriaal komt de volgende keer, op een filmpje van zijn dochtertje Nonoka na. Na een stop bij een restaurant demonstreert het grut met behulp van haar vader hoe sterk ze is.
De dag hiervoor zijn we door Heiwa-Kōen gelopen, hebben we de stad bekeken vanaf de hoge Inasayama, en hebben wij ons in dergelijke mate in de Izakeya laten gelden dat we meteen voor Oud & Nieuw werden uitgenodigd. Toen ik de volgende dag met vier uur slaap misselijk bij Baard in de auto zat ('s avonds een man 's ochtends een man), had ik daar nogal mijn bedenkingen over, maar groepsdruk doet zwichten.
Na gisteren met Michiel, Angel en Fritsie naar winkeldistrict Hamanomachi te zijn geweest, staken we door naar Glover Garden. Men genoot van het uitzicht, al was het werkelijk stervenskoud. Dankzij het geforceerd late opstaan wegens noodzakelijke recuperatie van de dag met Baard, was het inmiddels alweer etenstijd. Na een goedkopie diner bij de Sukiya (vegetariërs moeten het doen met rijst en rauw ei) keken we Kung-Fu Hustle op kamer #401 van onze flat. Hierop bewogen wij ons naar de Izakeya om rond 11 uur aan te komen.
Aldaar werd het toch nog gezellig. Alle aanwezigen waren in opperbeste stemming en ik had het tot op het laatst niet door dat de jaarwisseling er aan zat te komen.
De laatste minuten voor het aanbreken van 2009 in Nagasaki zijn voor eeuwig vastgelegd, inclusief beschamend dansje. Angel deed mee, maar Sander was te druk bezig met het filmen van Michiels kin om hier aandacht aan te schenken. Let ook op het hoofd van het hoofd van het personeel, Hide, ook een man met een baard. Nagasaki-mannen met baarden zijn altijd vet.
Hierna escaleerde situatie voornamelijk voor het personeel, waarvan elk mannelijk lid zijn best deed in een keer een fles achterover te slaan, wat resulteerde in minstens drie gesneuvelde glazen tegen het einde van de avond. Eigenlijk werd het alleen maar gezelliger, de Japanners in de omgeving werden spraakzamer en Matthias dronk met matig geveinsde tegenzin een pitcher leeg.
Uiteindelijk waren we zoals meestal de laatsten om weg te gaan. Toen we eenmaal buitenstonden babbelden we nog met Baard #Hide, die vlak voordat we weggingen nog snel naar boven sprintte om een fles champagne te halen en open te trekken op kosten van de zaak. Nu krijgen we altijd al idioot veel korting, maar ook dit was weer een ruim gebaar. Aanvankelijk was ik bang dat bij gebrek aan vuurwerk en oliebollen er een huilsfeer zou hangen zoals ook bij kerst, maar Oud en Nieuw in Nagasaki was achteraf een geweldige ervaring.
Meer foto's en verslag van de afgelopen dagen volgen, maar aangezien ik morgenvroeg met de Schoen en Rolf op een reisje over Kyūshū ga, laat dat op zich wachten. We zullen als het goed is in ieder geval Kumamoto, Aso-san, Yufuin en Beppu zien. In laatstgenoemde ontmoet ik als het goed is ook Sjors en Haruna weer, dus ik heb er lust an.
