Pre-verjaardag hype

Het was druk, maar nu het vakantie is: wat minder. Bij deze een kort overzicht van wat zich sinds mijn laatste bericht heeft voltrokken! Om enthousiast te beginnen heb ik geen zin om de vorige vakantie en mijn reis over Kyūshū met Rolf en Sander helemaal te beschrijven, daarom laat ik prachtige film en foto voor mij spreken.

Kumamoto - Aso - Oita - Beppu - Yufuin [2/6 Februari]

Het was voor de rest misschien niet zo koud als in Nederland, maar we hebben hier toch nog redelijk moeten bickelen. Het heeft nog af en toe gesneeuwd, tot het grote plezier van mij, Matthias en Nonoka, de dochter van izakaya-en gezichtshaarkampioen Baard. De laatste dagen was het wat warmer, maar nu is het weer regenachtig en koud. De temperatuur ging van 17ﾟC naar 6ﾟC. Weet jij dat ook weer.



Precies een maand geleden hebben alle Nederlanders wederom een bezoek aan een Japanse school gebracht. Dit keer betrof het de Kurosaki-basisschool, en ik voelde me bijkans nog meer aanbeden dan op de Umegasaki-school in oktober. Iedereen kreeg twee kindjes als kaboutermentoren, maar mijn knaapje was nogal bang voor mij en verkondige dat hij geen Engels sprak toen ik mijn mond opendeed. Meisje Mikoto praatte mij echter de oren van mijn hoofd en was een schatje die mij van hot naar her sleepte. Tijdens de preparatie van mochi (rijstcakejes) sloeg de menigte de schrik om het hart toen ik met mijn standaard emotieloze gelaat de rijst aftuigde. "Wow, hij meent het!" klonk het. Zelfs na het deeg met mijn pishanden in perfect ronde vormen te roeren, nam het door gezonde angst gevoede aanzien gelukkig niet af.

Naast de omhelzingen die ik kreeg tijdens het hartverscheurende afscheid, was het hoogtepunt van de dag hoe een van de kinderen Matthias vroeg of hij een vriendje had. Dieptepunt was onze audioterreur met 'Ik heb zo waanzinnig gedroomd'. Ik had geen idee dat er gezongen moest worden, en Rolf had zijn slag geslagen met zijn selectie van pure Nederellende. Zonder te oefenen stonden we voor bijna alle kinderen van de basisschool, want er waren tot onze intense afgunst additonele manschappen aangerukt. Tijdens onze voordracht leek het mij een enkele keer geen slecht idee de ontvangst te polsen. Ik verzamelde de moed om van mijn tekst op te kijken. Geconfronteerd met blikken van ernstig verdriet en onbegrip, snapte ik niet hoe we dit deze schatten van kinderen aan hebben kunnen doen.

Wat verder van deze dag vermelding verdient, is Mikoto die zich met goede bedoelingen ernstige zorgen maakte over mijn gezondheid toen ik geen vlees bleek te eten, en haast van Rolf eiste mijn portie terug te geven.

Na ons bezoek aan Kurosaki, besloot ik met Matthias en Pyke een traditie in stand te houden, door zoals wij destijds na ons bezoek aan de vorige school hadden gedaan, wederom purikura te nemen.

Omdat ik inmiddels een aardige collectie heb opgebouwd, leek het mij bovendien ook leuk om een compilatie te maken; een soort best of, als het ware!
De stemming zat er van tevoren al goed in.

Verdere ontwikkelingen bevinden zich de laatste tijd op muzikaal gebied. Ten eerste zit ik naast voetbal al een poosje in een tweede circle, namelijk de RON・Rock部, waar ik inmiddels samen met Matthias een band heb met drie ouderejaars waar we heel beleefd tegen moeten doen. Het gaat steeds beter, wordt steeds leuker, en we gaan helemaal de bom zijn op 15 maart, wanneer we ons eerste optreden hebben. Begin deze week heb ik voor ons ReuzenRat ietwat gehaast een pamflet in elkaar geruft, en ben best tevreden over het eindresultaat. Gisteren heb ik ook voor de tweede keer in onze clubkamer Smash Brothers 64 gespeeld, waar ik men in blijf verrassen na opgewarmd te zijn. Enkele strijdverslagen: ｢うまくやられた!」, oftewel 'ik werd keurig te grazen genomen!' van Umebayashi-sempai en ｢…このオランダ人…」, gemompeld door een van onze gitaristen, Baba-sempai: "...deze (verdraaide) Nederlander...".

In het midden van dit alles hadden Matthias, Pyke en ik ons in een vlaag van overmoed opgegeven om vertegenwoordigers van Nederland te zijn op het uitwisselingsstudentenfeest dat vrijdag 30 januari plaatsvond. Met twee dagen voorbereiding vreesde ieder het ergste, maar uiteindelijk bleek het allemaal best leuk te worden. Enkele gevechten met toonhoogten daargelaten, brachten wij eigen interpretaties van het themalied van Alfred Jodokus Kwak en 'Somewhere Over de Rainbow' ten gehore. Er werd hard doorheengepraat, maar toch iets minder dan bij andere optredens en dat is natuurlijk vooral een morele overwinning. Een vertederend moment was ook hoe wij puur uit obligatie geïnterviewd werden door een uitwisselingsstudente die een onverklaarbare Nederlanderhaat koesterde. "Ten eerste: hoe heetten jullie?" vibreerde het Salvadorese Gezicht, ze had het zichtbaar moeilijk. Na ons antwoord bleek dat dit tevens de laatste vraag was. Desalniettemin waren we zeer tevreden, en kon ik rekenen op de adoratie van onze Koreaanse flatgenoten.

leegte die lonkt gevuld te worden door ons engelengekweel

Verder heb ik vanaf begin januari aan een kleine groep Japanners als assistent-docent lesgegeven, onder leiding van Jaap Grave, docent aan de Vrije Universiteit van Berlijn. Na de lentevakantie zal hij weer in Berlijn verkeren, en mag ik de colleges samen met Lena opvangen. Dat wordt dolle pret!

Tot ongeveer een week geleden was het Lantaarnfestival in Nagasaki, en zo zie je maar dat ook Chinezen een beetje interessante dingen kunnen maken. De volgende dag heb ik mijn wekelijkse klassiekale speech gehouden over mijn hartfalen tijdens het aanschouwen van de tentoongestelde varkenshoofden, welke in de smaak viel.

Zoals ik al eerder vermelde, is het inmiddels lentevakantie. Maar liefst tot het begin van april. Ik zal.



(vervolg vorige zin) waarschijnlijk weer vaak langs de Baard gaan, wiens dochter u hier met mijn jas op de foto ziet.

Reizen! Ach lieve God, ook hieraan geen gebrek. Met mijn ouders en Sjors, de meest prachtige plaatsen bezoeken, en Korea! Over Schorske gesproken, die was hier samen met zijn broertje Jeroen van 17 februari tot en met gisterochtend. Daar vallen nog vele verhalen over te vertellen, maar deze komen te zijner tijd, wanneer ik de foto's in mijn beschikking krijg.

Morgen ben ik jarig, het wordt gezellig. Ik doe verslag. God zij met u, sluit de raamkozijnen en bid om betere tijden.